یزد نخستین شهر خشتی و دومین شهر تاریخی جهان بعد از ونیز است، همچنین یزد شهر آب و آیینه نیز هست. خانه‌های قدیمی شهر با پنج دری های نقش و نگار های فیروزه‌ای، برگی دیگر از ذوق هنرمندان شهر را ورق می زند. خانه هایی که در آن با مهر و محبت و حتی باقلوا، پشمک و قطاب از مهمانان پذیرایی می‌شود.
مسجد جامع کبیر یزد
یکی از هزاران خانه معبود که هیچگاه در آن را به روی عابد نمی بندند. اینجا مسجد است. یک رنگ آبی فیروزه فیروزه‌ای. زمین و آسمان را بنگر، دیواره های مسجد را با رنگهای آسمان تزیین کرده اند. می خواهند آسمانیت کنند آماده ای تا آسمانی شوی؟
مسجد جامع کبیر یزد نشانهای از ذوق و هنر مردان پارسی است. در این عبادتگاه که پا می نهی در ذهن تو، دستان هنرمندی که کاشی ها را با چیره دستی در کنار هم قرار داده اند نقش می نهد. نقاشانی که در و دیوار را با آواز های خوش نام خدا رنگ و جلا می دهند. استادان نامی کبیر را که طاق و ایوان ها را یک به یک از تصویر به واقعیت تبدیل می‌کنند. این مسجد نشانهای از اولین شهر خشتی جهان در دنیاست که عابدین را نیز شگفت زده می کند. جهت اجاره سوئیت در ارومیه، تبریز، خوی، یزد، شهرکرد و …. با مشاورین سایت قصریاب تماس حاصل نمایید.
اوج شکوه و جلال معماری ایرانی را در این سجده گاه به سهولت در می یابیم. در گنبدش، در صحن و مناره هایش و در سقف و دیواره های پر نقش و نگارش همه جا از شکوه معماری ایرانی پوشیده است.
بنای این سجده گاه یکی از شاهکارهای معماری و تاریخی جهان به شمار می‌رود. و این جسارت را به هر ایرانی مفتخر می‌دهد تا اظهار کند صاحب بلندترین مناره های جهان است. آیه مبارکه “انا فتحنا لک فتحآ مبینا” آغازگر عبادتگاه است. هنرمندان این آیه را به این سبب در ورودی مسجد انتخاب کرده اند تا آیه را زمزمه کنند و نیایش آغاز شود.
محراب گنبد خانه یا مقصوره چشم نوازترین مهراب این عبادتگاه و زیبا ترین قسمت این مسجد است که مزین شده به انواع کاشی معرق. در وسط مهراب جملات لا اله الا الله محمد رسول الله علی ولی الله در کاشی زرد بسیار ممتازی دیده می‌شود که اسماء مبارکه حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم ائمه دوازده گانه علیه السلام در زیر آن کاشی منقوش است. از این عبارات و نوع کاشی ها و خطوط می توان حدس زد که یزد از زمانی خیلی قدیم دارالشیعه بوده است. محراب این مسجد از سنگ مرمر یکپارچه است. دو کاشی امضای هنرمندان حاج بهاءالدین محمد بن ابوبکر حسین در آن نقش بسته است. حال راست قامت به نیت بندگی و دست بر آسمان که می خوانم تو را تا اجابت کردی مرا. سر بر مهر و خاک نهاده ام که از خاک تا افلاک فاصله ای نیست اگر در این محراب بدین حال بررسی.
پیش از این این عبادتگاه آتشکده ساسانی آن بوده است و غرور و غیرت مسلمانان دلیلی بر ساخت این بنا در جایگاه فعلی بوده است. به نحوی که در کتب تاریخی یزد آمده است، سنگ بنای آن توسط علاالدوله گرشاسب نهاده شده است.
در میانه های دیواره های داروخانه های چهار گوش و تو در توی مسجد پنجره های وجود دارد مشبک به طریقی که نور از بیرون به داخل به شکل خیره کننده و زیبایی می تابد و زمین مسجد از پرتو درخشان خورشید هزار رنگ می می‌شود.
در خرابات مغان نور خدا میبینم این عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم
جلوه بر من مفروش ای ملک الحال که تو خانه میبینی و من خانه خدا میبینم
گنبد با عظمت و زیبای این مأمن از نوع دو پوسته پیوسته بوده و بر آن نقش گل با ظرافت منعقد شده. و بر ساقه آن نیز عبارت الملک و لله به خط کوفی لرزه بر تن تسلیم شدگان می اندازد.
در زمان پسر امیر تیمور، خواجه جلال الدین محمود خوارزمی به یزد آمد و کتیبه ای بسیار زیبا به خط نسخ به مولانا بهاءالدین هزار اسب سفارش کرد. این خوشنویس سرآمد خوشنویسان زمان است. کتیبه نیز حاوی سوره مبارکه فتح برای گرد گنبد و ایوان در نظر گرفته شد. کتیبه نامبرده ناتمام ماند تا در سده ۸۱۹ هجری قمری به دست شاه نظام کرمانی در زمان شاهرخ میرزا به اتمام رسید. به دستور شاهرخ میرزا اسماء ۱۲ ائمه نیز بر کتیبه ایوان نقش گردید و القاب شاهرخ در کتیبه سر در مدخل بزرگ به کاشی منقوش گردید.
مسجد جامع کنونی مربوط به دوران آل مظفر در قرن هشتم و نهم هجری قمری است. در سال ۷۲۴ هجری قمری، سید رکن الدین نظام الحسینی زمین بزرگی را خریده و بنای مسجد جامع یزد را ساخته است. در حالی که بنای گنبد و ایوان ناقص بود، در سال ۷۳۲ ه ق چشم از دنیا فرو بست. پس از مرحوم رکن الدین، مولانا شرف الدین علی یزدی، از مشاهیر فخر بار یزد که ازجمله مردان معروف و شناخته شده ی دوره تیموری بود، برحسب وصیت رکن‌الدین گنبد و ایوان را کامل کرد.
به کنار گلدسته های فیروزه ای گوهری است درخشان و پر تلالو برای بر بام خانه ای معبود مناره ها یک به یک سر از خاک بلند برافراشته اند تا لات و ابد و عزرا را در سایه های خود در هم شکنند در بلندای این مناره ها کاشی کاری منحصر به فردی حتی در اوج مناره ها انجام شده است. من‌مسجد جامع هستم و ای پروردگار، می تابد نور تو در دالان‌های تو در تویی درونم، مرا تا تو راهی نیست تا لحظه های دلنشین و روحانی نماز.
این مناره ها هرچه با بالاتر رفتن قدشان، از قطر و ضخامتشان کم شده و فقط یکی از آنها راهرو و پلکان است که می توان با استفاده از آن به بالای مناره رفت. از این رو ظرافت کاشی کاری در این بنا، حیرت و تعجب هر بیننده ای را برمی‌انگیزد. از شش جهت می توان وارد این سجده گاه کهن و تاریخی شد. بنای که به جهت حفظ سنت نبی اکرم بنا شد. ورودی های بزرگ و مهم در مشرق بنا نهاده شده است. با سردری بلند و بی مثال کتیبه های کاشی معرق و مناره های بلند قامت دارد. این قسمت در عهد شاهرخ تیموری به این بنا متصل شده است. این خانه خانه خداست و تو مهمان خداوند می شوی آن هنگام که گام در این محل می گذاری و مسجد پناهگاه امن دلتنگیها است و به خانه ی امن عبادت خوش آمده ای.
شرق این معبد به هشتی گنبدی مسقف شده که در سطوح آن کتیبه‌های سنگی و کاشی دیده می‌شود. کتیبه‌هایی که فرامین حکومتی را در خود جای داده و نشان می‌دهد که در آن دوران مانند سبک و سیاق حکومت پیامبر و امیرالمومنین علیه السلام انجام بسیاری از امورات حکومتی در این بنا انجام می گرفته است.
